fot. z archiwum ks. Wojciecha

Ks. Wojciech jest nowym wikarym w nakielskiej farze. - Rodzice zarazili mnie bakcylem wiary – tradycyjnej, takiej polskiej, takiej wyjątkowej – zasmakowałem, zaryzykowałem i skoczyłem… - opowiada o sobie.

1 lipca z parafii pw. św. Wawrzyńca w Nakle odszedł ks. Krzysztof Klóska, w jego miejsce przyszedł nowy ksiądz – Wojciech Ciołek.

- Postawione zostało przede mną najtrudniejsze zadanie, opowiedzieć o sobie – uśmiecha się ks. Wojtek.

MB – Gdyby mógł Ksiądz opowiedzieć o sobie. Skąd Ksiądz pochodzi, gdzie są Księdza „korzenie”?

Ks. Wojciech - Pochodzę z malowniczej wioski Luchowo, moją rodzinną parafią jest parafia pw. Świętej Trójcy w Łobżenicy. Poeta, Jan Zych, w wierszu „Do domu” wyjaśnia fenomen „domu”. Pisze, że jest to miejsce, gdzie wszystko jest piękniejsze, zwyczajne; latem chłodne, zimą ciepłe; miejsce ciche, zadbane, obiadem pachnące; miejsce z drzwiami szeroko otwartymi i oknami dużymi, miejsce gościnne. Mój dom… Tak naprawdę pierwszy świadomy krok dotyczący kreowania mojej wiary uczyniłem dzięki młodszemu bratu, który choć młodszy o 2 lata – pierwszy wstąpił w szeregi Liturgicznej Służby Ołtarza. Nie chciałem być gorszy i poszedłem za nim. Rodzice zarazili mnie bakcylem wiary – tradycyjnej, takiej polskiej, takiej wyjątkowej – zasmakowałem, zaryzykowałem i skoczyłem…

- Dlaczego ta droga w życiu?

Ks. Wojciech - Myśl o podążeniu w sposób wyjątkowy za Chrystusem przewijała się na przestrzeni wielu lat. Raz ten głos był – wyraźny, dobitny, sugestywny, krzyczący, kiedy indziej – prawie niesłyszalny, dyskretny, łagodny. Ostateczna decyzja została podjęta w drugiej klasie liceum. Ktoś się podzielił pewnym przysłowiem, że świat należy do Boga, a On wynajmuje go ludziom dzielnym i zamyśliłem się nad tym. Chciałbym usunąć się, by zrobić miejsce Bogu. Moją ambicją jest żyć jedynie dla moich braci i sióstr, dla dusz, dla Kościoła. Jednym słowem – dla Boga.

- Poza modlitwą i byciem księdzem jest zapewne jakaś pasja, hobby w wolnym czasie...

Ks. Wojciech - Różni ludzie mają różne pasje. Jedni lubią zbierać znaczki, inni chodzić na grzyby – dla mnie fascynujące jest poznawanie… poznawanie ludzi, kolejnych osób, ich historii, życia, sposobu myślenia. Liczy się człowiek, by mógł liczyć się Bóg. Nie zapominam, że czasem potrzebujemy mieć obok siebie uśmiechnięte twarze. Jestem radosny – radość jest konsekwencją oddania. Wzrasta z każdym okrążeniem kieratu. Jaki jestem? Tu trzeba by zapytać się przyjaciół, jaki jestem i gdzie mnie widzą. Na pewno wiem jedno – dobrze jest umieć się poprawiać. Mało osób tę umiejętność nabyło. Bóg jeszcze mnie szlifuje jak swoją perłę. Co w tym jest najtrudniejsze? Właśnie poddać się obróbce Boga. Dzisiaj jestem w Nakle. Jest to moja pierwsza parafia. Nie wiem, co za rok, za dwa, za dwadzieścia pięć lat będę robił, jakim człowiekiem będę, ale być zawsze blisko Boga – to wystarczy.

- Motto życiowe Księdza?

Ks. Wojciech - Znakiem rozpoznawczym wybranych jest miłość.

- Gdy byłem dzieckiem, chciałem być...?

Ks. Wojtek - Gdy byłem dzieckiem, chciałem być…, nie zaskoczę, księdzem (uśmiecha się).

- Dziękuję za rozmowę.

Ks. Wojciech - Dziękuję.

Powrót Drukuj

LOKALNY HIT

Bezpłatne kontrolowanie sprawności zawieszenia

Zdjęcia do dokumentów

35,00 złPLN

Zaproszenia

4,00 zł PLN

Szkolenie z Ochrony Przeciwpożarowej

79PLN

Bezpłatne kontrolowanie sprawności układu kierowniczego

Usługi pełnienia stanowiska Inspektora Ochrony Danych Osobowych

Szkolenie z pierwszej pomocy

49PLN

Usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych

od 50PLN