fot. Paweł Dobies

Jednym z najważniejszych zadań przed którym stoi# ówczesne leśnictwo jest przebudowa drzewostanów.

Leśnicy od wieków dbali o powierzone im lasy, zgodnie ze sztuką leśną i posiadaną wiedzą. Współczesne leśnictwo wyróżnia jednak szczególna dbałość o różnorodność i wielofunkcyjność lasów. Mimo, że produkcyjność drzewostanów jest i będzie ważnym zadaniem gospodarki leśnej, to realizowany przez nas model leśnictwa stawia za cel nadrzędny stabilność lasów oraz podnoszenie ich odporności biologicznej na działanie niekorzystnych czynników środowiska. Przebudowa drzewostanów oznacza zmianę obecnego składu gatunkowego na taki, który w pełni dostosowany jest do warunków siedliskowych.

Minęły czasy optymalizacji produkcji leśnej, wyrazem czego są wszechobecne monokultury sosnowe i świerkowe. Gatunki iglaste, szybciej niż liściaste, osiągają wiek rębności, czyli czas, kiedy może zostać wycięty. W przeszłości wykorzystywano ten fakt głównie dla zaspokojenia potrzeb przemysłu. Dziś wiadomo, że zdrowy i wielofunkcyjny ekosystem leśny jest różnorodny, a występujące w nim gatunki muszą być dostosowane do występującego w danym miejscu siedliska.

Naszym celem jest znalezienie skutecznych przyrodniczo i akceptowalnych ekonomicznie sposobów przebudowy drzewostanów w takim kierunku, by dostosować ich składy gatunkowe do warunków siedliskowych. Aby osiągnąć ten cel leśnicy stosują szereg rębni, których głównym zadaniem nie jest wcale jak nazwa wskazuje wyrąb drzewostanu ale stworzenie jak najdogodniejszych warunków dla rozwoju młodego pokolenia lasu. Każda rębnia została stworzona w oparciu o procesy naturalnie zachodzące w przyrodzie.

Większość wykonywanych przez nas zrębów ma charakter zabiegów złożonych, to znaczy że w istniejących monokulturach tworzymy środowisko dogodne dla wzrostu szeregu gatunków liściastych. Przebudowa składu gatunkowego jest pracochłonnym i długotrwałym procesem. Nawałnica, która w 2017 r. wyrządziła niespotykane dotąd straty w ekosystemie leśnym paradoksalnie przyspieszyła proces intensywnej przebudowy gatunkowej. Wielohektarowe powierzchnie klęskowiska zostały obsadzone różnorodnymi gatunkami lasotwórczymi. W maksymalnym stopniu wykorzystaliśmy potencjał siedliskowy, tworząc uprawy gatunków liściastych.

W Nadleśnictwie Szubin przeważają słabe gleby zaliczane do siedlisk borowych, stąd mniej wybredne gatunki takie jak sosna czy brzoza nadal będą królować w naszych lasach. Jednak przy zakładaniu uprawy, wykorzystaliśmy nawet niewielkie fragmenty żyźniejszych siedlisk stąd udział gatunków liściastych sięga nawet 30-40 procent. W wyniku klęski z 2017 r. część drzewostanów została doszczętnie zniszczona a pozostałe w mniejszym lub większym stopniu przerzedzone. Przebudowę realizujemy również w drzewostanach częściowo uszkodzonych, poprzez wprowadzanie podsadzeń bukowych oraz dębowych. Kilku- bądź kilkunastoarowe luki stworzyły natomiast dogodne warunki wzrostu między innymi dla lipy, jawora czy graba.
W każdym podejmowanym przez nas działaniu staramy się podpatrywać przyrodę. Zwracamy uwagę na wykorzystanie w gospodarce leśnej naturalnych procesów rozwojowych, jakie w niej zachodzą. Powierzchnie klęskowiska, na których zaobserwowaliśmy rozwój młodego pokolenia z obsiewu gatunków rodzimych są przez nas objęte szczególną troską. Tam gdzie istnieje duże prawdopodobieństwo powstania odnowienia naturalnego, pomagamy przyrodzie poprzez odpowiednie przygotowanie gleby.

Nasza praca jest zarówno romantyczna i piękna jak i absorbująca i często niewdzięczna. Z jednej strony mamy szczęście obcowania z przyrodą, z drugiej jednak, nigdy nie będzie nam dane ocenić efektów naszej pracy. Drzewa, które dziś sadzimy będą podziwiać nasze dzieci i wnuki.

Robimy wszystko by sadzony przez nas las był zdrowy, różnorodny i stanowił doskonałe świadectwo naszej ciężkiej pracy.

Materiał: Paweł Dobies - Nadleśnictwo Szubin

Autor nie wyraża zgody na komentowanie. 

Powrót Drukuj