fot. UMiG Nakło

Maciej Boinski przekroczył półmetek. Po 24 dniach wędrówki wzdłuż Warty pokonał 446 km. To więcej niż podczas ubiegłorocznej wyprawy wzdłuż Noteci (391 km). Oto relacje z kolejnych dni.

Dzień 21. Wędrówkę rozpocząłem trochę później niż zwykle, bo o 8.30. W nocy był przymrozek - 3 stopnie C. Dzisiaj mogłem pozwolić sobie na wolniejszy marsz. Przyspieszę przed Koninem. Ruszyłem dalej lewą stroną. W miejscowości Piersk zszedłem z wałów, by zobaczyć w tej Bwsi stary cmentarz. Z tablicy informacyjnej wynika, że to już tylko pozostałości cmentarza. Faktycznie, nagrobki są w złym stanie. Jeden z nich można zobaczyć na fotografii.

Idąc dalej, doszedłem do czynnego w zimie promu rzecznego. Nie mogłem oprzeć się pokusie przepłynięcia na drugi brzeg, choć właściwie nie miałem tego w planie. Pan, który obsługiwał prom, powiedział, że pierwszy raz przewozi pasażera z takim wózkiem. Po paru minutach byłem na drugiej stronie rzeki. Przez cały dzień mijałem ogromne rozlewiska Warty. Nadal brakuje promieni słońca w ciągu dnia.

Dziękuję za tak liczne zainteresowanie moją wyprawą i za wszystkie życzenia, jakie wysyłacie mi na facebooku. Dzisiaj przeszedłem 18 km (razem 386), pozostały 422 km.

Dzień 22. Dzisiejszy dzień rozpocząłem od rozgrzewki, ponieważ w nocy miałem zbyt mokre podłoże pod namiotem i nie mogłem się wyspać. Potem ruszyłem w drogę. Do umówionego miejsca w Koninie brakowało mi 12 km.

W Grójcu widziałem, jak mieszkańcy przybrzeżnych domów walczą z bobrami. Owijają drzewa folią stretchową lub siatką ogrodzeniową. Później przeszedłem przez most nad Kanałem Ślesińskim. To tutaj zaczyna się moja kolejna przygoda z Wielką Pętlą Wielkopolski. Rok wcześniej, przechodząc wzdłuż Noteć, zaliczyłem tylko jej część. Pozostała tylko Warta.

Idąc dalej doszedłem do miejsca, gdzie Warta łączy się z Kanałem Ślesińskim. Dzisiaj mam pierwszy powód do dumy. Pobiłem swój rekord długości na jednej wyprawie. W zeszłym roku było to 391 km, a do dzisiaj przeszedłem 398 km. Niesamowite jest też to, że pierwszy raz w życiu udało mi się sfotografować wiewiórkę. By tego dokonać, musiałem dojść aż do Konina.

Na Stadion im. Złotej Jedenastki Kazimierza Górskiego doszedłem bez większych problemów. To tutaj mam dziś nocleg. Powitano mnie bardzo serdecznie. Później odbyła się konferencja prasowa. Była TVP Poznań, Radio Merkury i Radio Konin. Dziś przyjechał znajomy, by wymienić mi odzież. W końcu to półmetek. Jutro, jak wszystko pójdzie zgodnie z planem, będę miał za sobą połowę trasy. Chyba wypiję z tej okazji flaszkę mleka w namiocie. Z rana ruszam w stronę Nowego Miasta nad Wartą. Przeszedłem 12 km, pozostało 410 km.

Dzień 23. Wstałem już o 5.00, a o 6.15 zacząłem wędrówkę. Najpierw musiałem wyjść z Konina, co nie jest łatwe, bo wózek nie jest skrętny. Kiedy zostawiłem za sobą miasto, z którego zostały miłe wspomnienia, wstało słońce. W nocy był przymrozek, dlatego krajobraz przybrał zimową szatę. Odrobina słońca wystarczyła, by znów wróciła jesienna aura.

W Sławsku, na drugim brzegu, sfotografowałem XIX-wieczny dwór. Po przejściu pod autostradą, zaczął się Nadwarciański Park Krajobrazowy. Dziś postawiłem sobie za cel dotrzeć w trzy dni do Nowego Miasta nad Wartą. To jest jakieś 70 km. Przeszedłem 25 km, pozostało 385 km.

Dzień 24. Noc była niespokojna. Niedaleko mnie usłyszałem podwójny wystrzał z broni palnej. Siedziałem cicho w namiocie, bo mogli być to myśliwi lub, co gorsza, kłusownicy.

Wstałem podobnie jak wczoraj. Wychodząc z namiotu, ujrzałem na horyzoncie pięknie oświetlony kościół w miejscowości Lądek. Termometr w nocy wskazywał -3 stopnie C. Przechodząc przez Ląd, mogłem zobaczyć jedną z najbardziej monumentalnych budowli sakralnych w Polsce.

We wsi Policko, na jednym z budynków, widniała tablica upamiętniająca postać Wawrzyńca Warczygłowa, mieszkańca tego domu, który potajemnie przed caratem, uczył języka polskiego. Kiedy wróciłem nad Wartę, okazało się, że wpływa do niej mała rzeczka Meszna i muszę ją obejść. Taka sytuacja powtórzyła się i przeszedłem 2 km więcej obchodząc rzekę Wrześnicę.

Mijając Pyzdry myślałem, że to koniec przygód. Nic jednak bardziej mylnego. Niedaleko Tarnowa natrafiłem na kopalnię kruszywa naturalnego. (…) Z mojej mapy wynikało, że przez środek tego obszaru biegnie droga. Toteż przeszedłem nią, nie zważając na tabliczki.

Pokonałem jeszcze kawałek drogi i zaczął padać śnieg. Pospiesznie rozbiłem namiot. Gdy kończyłem, przestało padać. Przeszedłem 23 km (razem 446), pozostały 362 km.

Materiał: Urząd Miasta i Gminy w Nakle nad Notecią

Powrót Drukuj

LOKALNY HIT

Szkolenie okresowe pracowników

49PLN

Szkolenie z pierwszej pomocy

49PLN

Pomoc przy kontroli ZUS

od 50PLN

Zaproszenia

4,00 zł PLN

Ramki ślubne

39,90 zł PLN

Rozliczenia ZUS

od 50PLN

Szkolenia p.poż.

od 50PLN

Prowadzenie akt osobowych

od 30PLN